Najczęstszym urazem barku jest tzw. zespół bolesnego barku. Pod nazwą tą kryć się może wiele schorzeń, takich jak: uszkodzenie ścięgien mięśnia podgrzebieniowego, nadgrzebieniowego, podłopatkowego i obłego mniejszego oraz wystąpienie ciasnoty podbarkowej (tarcie kaletki podbarkowej o wyrostek barkowy). Bardzo ważne jest zdiagnozowanie jaka konkretnie struktura została uszkodzona i w jakim stopniu, od tego będą zależały efekty i czas leczenia. Rehabilitacja zespołu bolesnego barku często polega na wykonywaniu jedynie fizykoterapii (laser, magnetoterapia..), która walczy jedynie z objawami czyli bólem. Natomiast aby uzyskać pełną sprawność w stawie konieczna jest praca z przyczyną, a więc wykonywanie terapii manualnej, aby odzyskać pełny zakres ruchu oraz wzmacnianie uszkodzonych struktur i przywrócenie stabilności w barku.
Łokieć tenisisty i golfisty to najczęstszy problem dotyczący łokcia. Łokieć tenisisty jest to zapalenie i uszkodzenie mięśni prostowników przedramienia przyczepiających się do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Charakterystycznymi objawami są: ból po zewnętrznej stronie łokcia oraz ból przedramienia. Łokieć golfisty natomiast dotyczy stanu zapalnego i uszkodzenia mięśni zginaczy przedramienia przyczepiających się do nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej i objawia się bólem po wewnętrznej stronie łokcia oraz bólem w przedramieniu. Warto wiedzieć, że nazwy obu schorzeń są wyłącznie zwyczajowe i to, że nie gra się w golfa ani w tenisa nie świadczy o tym, że problem nas nie dotyczy.
Rehabilitacja w obu schorzeniach polega głównie na wykonywaniu terapii manualneji fizykoterapii (zwłaszcza krioterapii). Nadgarstek jest częstym miejscem urazów sportowych (koszykówka, siatkówka). Rehabilitacja w takich przypadkach zwykle jest dość szybka i efektywna. Ważne jest później wykonywanie w domu przez pacjenta ćwiczeń wzmacniających, tak aby nie dopuścić do kolejnej kontuzji. Natomiast znacznie trudniejsza do leczenia jest cieśń nadgarstka. Jest to ucisk na nerw biegnący przez kanał nadgarstka. Pacjent zgłaszający się dość wcześnie z problemem ma dużą szansę na skuteczność leczenia zachowawczego czyli rehabilitację wspomaganą lekami. Natomiast zaniedbana cieśń nadgarstka nadaje się często już tylko na zabieg operacyjny, po którym konieczna jest fizjoterapia, aby przywrócić sprawność ręce.
